Onze vlam heeft kaarsvet nodig
We hebben allemaal ideeën over wat jongeren met de kerk willen – en niet willen. Maar wat willen de jongeren zelf? Theologiestudent Joshua Prins (28) heeft een radicaal plan: koop een kerkgebouw, geef de sleutel aan een groep jongeren en laat ze zelf ontdekken wat ze willen. ‘Ik wil een speelplaats creëren waar jongeren worden uitgedaagd om hun eigen plek van betekenis vorm te geven’, legt hij uit.
Dit plan stond centraal in zijn campagne om de nieuwe Jonge Theoloog des Vaderlands te worden, maar hij haalde de finale niet. Jammer, maar helaas: ‘Het is een ontzettend leerzame ervaring geweest. Ik heb mijn steen in de vijver kunnen gooien. Ik heb leren formuleren wat ik anders zou willen zien in het religieuze werkveld, namelijk meer aandacht voor wat ik “plekken van betekenis” noem.’ Hij legt uit: ‘Ik groei op in een wereld waarin alles draait om succes en presteren, waarin ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. Je moet alles zelf doen. Ook geloven wordt wel eens in dergelijke termen verwoord: als je bidt, dan is dat om kracht te verzamelen.’
Tot rust komen
Jaren terug, in het klooster Taizé in Frankrijk, kwam Joshua tot de realisatie dat hij het niet alleen afkan – en dat dat niet erg is: ‘Ik mag gewoon toegeven dat ik een zwak mens ben, dat ik een plek nodig heb waar ik tot rust kan komen, dat er een traditie is die mij draagt.’ Hij gebruikt het beeld van een kaars, die alleen kan blijven vlammen als hij door kaarsvet wordt gevoed. ‘We zijn over het algemeen behoorlijk vlamgericht opgevoed. Maar zonder kaarsvet blijft de vlam niet branden. Een plek waar je tot rust kunt komen, waar je je gedragen weet: dat is voor mij dat kaarsvet.’ Zo’n eigen plek van betekenis gunt hij de jongeren.
Ook zonder het machtige platform van Jonge Theoloog des Vaderlands heeft zijn plan bestaansrecht, zegt hij: ‘Al zal ik me nu wel wat meer moeten bewijzen. Het klinkt toch anders als ik zeg: ik ben een vierdejaars student die iets te lang op de opleiding zit en ik heb een goed idee.’ Na zijn afstuderen gaat hij proberen zijn idee te realiseren: ‘Ik ga gewoon beginnen. Ik hoop een paar dagen per week als betaalde kracht ergens te werken, en daarnaast wil ik dit experiment aangaan. Ik ga veel kopjes koffie drinken met mensen, ik ga veel in de trein zitten. Ik ga op zoek naar mensen met dezelfde droom, naar financiers en experts. En naar de jongeren zelf.’
Loslaten
En als die jongeren de sleutel hebben, zit zijn taak erop? ‘In principe wel. Ik wil het proces faciliteren, waarna anderen het op kunnen pakken. Het eindstation voor mij is een gebouw op naam van bijvoorbeeld een stichting, met een groep jongeren die alles van a tot z runt. Ik stel me dan een plek voor die financieel gezond is en ingebed in een organisatie, met steunende partners die geloven in de autonomie van de jongeren, en dat in een mate die we tot nu toe niet kennen in de kerk. En dan ga ik het loslaten.’
Joshua is student Hbo Theologie. In dit verhaal deelt hij zijn ervaring met de opleiding.