Naar cookie instellingen Hoofdinhoud Hoofdnavigatie

"Het paard is mijn spiegel in de sport, zoals de docenten mijn spiegel zijn tijdens mijn studie."

Banner image
Home(opent in nieuw tabblad) / Calo Windesheim(opent in nieuw tabblad) / Het paard is mijn spiegel in de sport, zoals de docenten mijn spiegel zijn tijdens mijn studie.

Anniek is vanaf haar vijfde al wekelijks op het zadel van een paard te vinden. Vanaf haar veertiende doet ze mee aan wedstrijden op internationaal niveau. Als getalenteerde dressuurruiter traint Anniek intensief, zes dagen per week, en neemt deel aan zowel nationale als internationale wedstrijden, waaronder het Nederlands Kampioenschap (NK) en het Europees Kampioenschap (EK). Wij gingen met haar in gesprek over hoe zij haar topsportcarrière combineert met het volgen van de Lerarenopleiding Lichamelijke Opvoeding.

Balanceren van topsport en studie

Het combineren van topsport en studie is soms ook een uitdaging: "Ik heb natuurlijk veel trainingen en ook veel wedstrijden, ik probeer altijd alles zo te plannen dat ik zo min mogelijk van school mis. Maar op sommige momenten kan je daar niet omheen. Trainingen zijn soms onder schooltijd gepland, en bij internationale wedstrijden ben ik van woensdag tot zondag weg. Dat betekent dat ik toch drie dagen school mis, en uiteindelijk moet ik dat allemaal inhalen. Het kost me veel tijd en ik moet er hard voor werken, maar dankzij de flexibiliteit van Windesheim kan ik het allemaal managen."

Een specifieke situatie waar flexibiliteit cruciaal was, was aan het begin van het jaar: "Ik werd ingedeeld in mijn klas en toen kwam ik erachter dat mijn stagedag op vrijdag zou zijn. Als ik een wedstrijd heb dan is dat vaak op vrijdag of zaterdag. Dus de vrijdag is geen ideale dag voor mij om stage te lopen. Dit heb ik meteen aangegeven en binnen een middag was geregeld dat ik naar een andere klas werd verplaatst waar mijn stagedag beter paste. Dat was echt een schakelmomentje waarbij de flexibiliteit van Windesheim van grote waarde was."

Passie voor paardrijden

Haar passie voor paardrijden begon al op jonge leeftijd: "Ik ben begonnen met paardrijden omdat mijn moeder vroeger ook reed. Als vierjarig meisje stond ik te popelen om ook te gaan rijden. Uiteindelijk ben ik op mijn vijfde begonnen, eerst op een shetlander, op een manege. Mijn paardrijden werd beter, met verschillende pony's en paarden waar ik veel van heb geleerd. En zo kwam ik plotseling terecht op professioneel niveau. Mijn moeder rijdt nog steeds op hoog niveau. We hebben als gezin besloten om dit samen te doen; ik woon samen met mijn gezin, bestaande uit mijn vader, moeder, en broer. Mijn opa en oma wonen naast ons. We hebben de paarden aan huis staan, en zij staan altijd op nummer één. Als gezin hebben we ervoor gekozen om hier gezamenlijk voor te gaan. Daar heb ik veel geluk mee. Iedereen in het gezin draagt zijn eigen steentje bij. Alles moet ook gefinancierd worden, dus we moeten er wel allemaal achterstaan."

Spiegel

Anniek heeft een bijzondere relatie met haar paarden: "Een paard kan je zien als een spiegel. Als ik met een chagrijnige kop op een paard ga zitten, dan moet ik niet verwachten dat het heel goed gaat. Als ik in een positieve flow zit, reflecteert dat ook terug. Dus dat wat je geeft, krijg je ook terug. Op het moment dat ik zenuwachtig ben, merkt het paard dat ook. Nu weet ik; ik weet wat ik moet doen, en dan moet je laten zien wat je in huis hebt. Daar train je ook voor."

Op school zijn het juist de docenten die haar een spiegel voorhouden. "Tijdens het studievak turnen was ik bezig met alles in één keer goed kunnen. Die mentaliteit merk ik ook in het paardrijden. Soms wil ik drie stappen in één keer maken en alles meteen perfect hebben. De docenten die specifiek op sport zijn gericht, zoals bijvoorbeeld mijn turndocent Arnold hebben me mentaal goed kunnen ondersteunen. Arnold heeft vroeger ook professionele turnsters getraind, dus hij begreep de mentale uitdagingen. Hij leerde me dat alles tijd nodig heeft en dat je niet alles in een keer moet willen kunnen. Elke stap heeft zijn eigen ontwikkeling. Ik vind het mooi dat ik ook op dit gebied waardevolle lessen heb geleerd. Het paard is mijn spiegel in de sport, terwijl de docenten mijn spiegel zijn tijdens mijn studie."

Anniek weet nog niet goed hoe de toekomst eruit zal zien. "Het blijft een lastige keuze. Ik had ervoor kunnen kiezen om me volledig op de paarden te focussen en de studie aan de zijlijn te houden. Maar in de sport is niets zeker. Over 10 jaar kan ik niet met zekerheid zeggen dat ik de Olympische Spelen zal hebben gedaan en daar mijn geld mee zal verdienen. Daarom heb ik gekozen voor een studie waarvoor ik ook veel passie voel. Ik wil niet wedden op één paard, haha. Mijn hoop is om uiteindelijk beide te kunnen doen; lesgeven in het onderwijs én blijven werken met paarden.”