Een niet zo reguliere zwemles
We schuiven maandag iets over 4 aan bij het therapiebad op de campus. De geur van chloor en het geluid van plonzende kinderen klinken ons al tegemoet. Vandaag gaan we naar een zwemles van docent en onderzoeker binnen het lectoraat Bewegen, Welzijn en Gezondheid Patty van ’t Hooft. Dit is een bijzondere les omdat het geen reguliere zwemles betreft waarin alle kinderen netjes dezelfde oefening een voor een uitvoeren. In tegendeel: deze les is bedoeld voor kinderen die wegens autisme niet met de groepslessen mee kunnen komen. Terwijl we plaatsnemen op een bankje aan de kant, zwaait Patty, gekleed in een roze badpak, vrolijk naar ons en loopt het therapiebad in om een ouder met kind van persoonlijke instructie te voorzien. We kijken mee met deze les en gaan in gesprek met deelnemende ouders en kinderen.
Wil je het vorige interview met Patty over haar onderzoekslijn teruglezen? Klik dan hier.
De noodzaak van een passende zwemles
De kinderen die in het zwembad liggen, zijn allemaal met een ouder te water. Ieder zijn ze bezig met een andere oefening die past bij het niveau. “Geen kind volgt exact hetzelfde programma; het is allemaal maatwerk,” vertelt Patty vanuit het bad. “Alle kinderen die we hier zien, zijn hier omdat een groepszwemles niet bij hen paste, maar het belangrijk is dat kinderen wel waterveilig zijn.” Hoe belangrijk, blijkt wel uit cijfers: onder kinderen in zijn algemeen is verdrinking doodsoorzaak nummer drie. Kijken we alleen naar kinderen met een vorm van autisme, ligt dit cijfer nog hoger. Alle kinderen in het bad worden begeleid door een ouder. De ouders worden op hun beurt weer begeleid door Patty die hen uitlegt waar vandaag de leeraccenten liggen. De oefeningen die de kinderen moeten doen, worden met een pictogram aangegeven zodat de kinderen de plaatjes na kunnen doen. Dat maakt het een stuk eenvoudiger voor hen: uitleg middels taal of woorden zijn vaak lastiger voor een kind. Of, zoals een kind vertelt nadat we hem vroegen: “Ik vind de les leuk omdat ik de plaatjes snap. Dit is simpel!” Patty vertelt hierover het volgende: “Je ziet dat ieder kind op zijn eigen tempo en manier leert. Daarom is een op een begeleiding zo belangrijk: in een groep komen deze kinderen niet verder omdat ze veel te veel tegelijkertijd moeten verwerken.”
Kernwaarden in het water
Patty zwemt vervolgens naar een ouder en kind toe. Het jochie vist kleine eendjes uit het water en spartelt met zijn benen. Op een rustige manier laat ze aan de ouder zien hoe ze het kind beter kan begeleiden in een zwemslag. De ouder knikt een keer. Van een afstandje zien we hoe ze vervolgens haar zoontje probeert uit te leggen wat ze net van Patty heeft gehoord. Als Patty ziet dat het kind begrijpt wat de bedoeling is, zwemt ze naar de volgende zwemmer toe. Hij zit op zijn knieën aan de waterkant en houdt zijn armen omhoog in een soort potlood. Vervolgens laat hij zich voorover vallen in een duik en zwemt hij door het gat. Zijn moeder moedigt hem enthousiast vanaf de kant aan. Hij is de hele les al aan het oefenen en per duik gaat het beter! Waar hij eerst meerdere tellen op de kant zich voorbereidde op de sprong, springt hij er nu almaar sneller in. Hier komt ook het belang van een op een aandacht terug. “Kinderen krijgen hier de ruimte die in een groepsles simpelweg niet is. Er is hier geen druk van een diploma binnen een bepaalde tijd moeten halen: het belangrijkste is dat kinderen zichzelf redden in het water. Doordat de tijd er is en er geen druk op ligt, zie je dat het hen hier wel lukt om te leren zwemmen,” ligt Patty later toe, “maar als de mogelijkheid er is voor een diploma, dan gaan we daar wel voor.”
Als ouder samen met je kind
Terwijl zijn zoontje naar de douche vliegt, blijft een ouder even staan om me bij te praten over de zwemles die hij zojuist gehad heeft. “Het ging goed! We zijn zo blij met deze lessen,” vertelt hij enthousiast. “Reguliere zwemles was geen optie voor mijn zoon: hij kan zich niet focussen in een grote groep en kan een instructeur niet volgen. Hier lukt dat hem wel!” Een mooi gegeven! “Het is niet alleen fijn dat hij zich in het water kan redden voor hemzelf, maar ook voor ons. Wat je vaak ziet met kinderen die geen zwemles hebben gehad, is dat ouders hen heel dichtbij houden. Dat deed ik ook met Victor: ik durfde hem niet goed los te laten. Patty heeft daarmee geholpen en dat geeft ons ook als ouder zoveel vrijheid! Denk bijvoorbeeld aan een dagje weg: als we hem steeds bij ons moeten roepen of moeten begrenzen omdat het niet veilig is, is dat voor zowel ons als Victor frustrerend. Nu dat niet meer hoeft, heeft Victor veel meer plezier in het buiten zijn.” Daar voegt de vader nog een laatste opmerking aan toe: “Het is niet alleen voor het leren zwemmen handig. Het is fijn dat ik dit als ouder samen met mijn kind kan doen. Het is voor kinderen met autisme lastig om iets te doen dat voor hen niet overprikkelend is en nog steeds leuk is. We doen dit echt met elkaar en dat is heel goed voor onze ouderkind-relatie. Als je het niet erg vindt, moet ik nu gaan.” Vanuit de douche zwaait Victor naar zijn vader: hij is wel klaar en wil graag naar huis.
Meer weten over het onderzoek van Patty naar zwemles onder kinderen met ASS?
Lees hier verder:
SHAVELLE, Robert M.; STRAUSS, David J.; PICKETT, Jane. Causes of death in autism. Journal of autism and developmental disorders, 2001, 31: 569-576.
Vu, H., Bowden, N., Gibb, S., Audas, R., Dacombe, J., McLay, L., ... & Schluter, P. J. (2024). Mortality risk among Autistic children and young people: A nationwide birth cohort study. Autism, 13623613231224015.
Studeer je binnen de Calo en wil je Patty meehelpen met haar lessen? Mail dan naar caloredactie@windesheim.nl voor de mogelijkheden.