Als logopedist anderen helpen is dankbaar werk

Hallo, mijn naam is Annemieke. Ik ben 20 jaar en volg sinds 2018 de opleiding Logopedie. Ik heb lang getwijfeld tussen Logopedie en Journalistiek, want taal en communicatie spreken mij enorm aan. Communicatie is iets universeels, maar tegelijkertijd ook weer niet. Wie bepaalt wat wel kan in het ene land en wat niet in het andere land bijvoorbeeld? Daarnaast vind ik het menselijk brein heel fascinerend. Al die verbindingen die ervoor zorgen dat we de meest complexe dingen kunnen begrijpen en denken. Maar wat gebeurt er met deze ‘(taal)verbindingen’ als er ineens een ongeluk plaatsvindt of als iemand een beroerte krijgt? En hoe kan ik als logopedist deze persoon helpen om weer te kunnen participeren in de maatschappij? 

Wat mij aanspreekt binnen de opleiding en het werkveld is het ziekenhuis en de revalidatiecentra. De mensen die de logopedist daar ziet, zijn van de een op de andere dag bepaalde communicatieve vaardigheden kwijtgeraakt of kunnen niet meer hun geliefde kopje koffie drinken. Als je als logopedist deze mensen kan helpen met weer een gesprek voeren of gewoon een taartje eten op een verjaardag, is dat dankbaar werk. Tijdens de opleiding is mijn interesse ook gewekt in kinderen met eet- en drinkproblemen. Een voorbeeld hiervan zijn premature baby’s. Omdat zij te vroeg worden geboren missen zij soms het zuigreflex, kunnen ze hun tong nog niet goed plaatsen en de zuigen-slikken-ademen coördinatie die a terme baby’s meestal wel hebben, is nog niet ontwikkeld. Als logopedist kun je dan voeding stimuleren, waardoor het kind eerder aan de borst of uit de fles kan drinken en er dus een betere hechting kan plaatsvinden tussen ouder en kind. Dat je als logopedist zo’n rol mag vervullen voor zo’n kwetsbaar wezentje is alleen maar mooi.

Geen praatjuffen

Logopedisten staan vooral bekend als praatjuffen. Dit komt omdat mensen bij logopedie denken aan kinderen die moeite hebben met praten. Dit is maar een klein stukje van logopedie. Logopedie is er voor iedereen, vanaf de geboorte tot aan het einde van iemands leven. Logopedisten zijn gespecialiseerd op 5 gebieden; gehoor, spraak, stem, taal, slikken.

Van havo naar het hbo

Voordat ik op de hbo-opleiding Logopedie kwam, heb ik havo gedaan. Toen ik op het hbo terechtkwam, merkte ik dat er veel meer zelfstandigheid verwacht werd. Iets waar ik nog niet helemaal klaar voor was en ook erg aan moest wennen. Ook merkte ik dat de mensen van het mbo deze zelfstandigheid al wel hadden en daardoor had ik soms het gevoel dat ik 0-2 achter stond. Het tempo heb ik niet veel sneller ervaren. Ik was gewend om op de havo wekelijks toetsen te maken en op het hbo is dat maar twee weken per periode, dus dat is een stuk rustiger.

Serieuzer

In het eerste jaar modderde ik maar wat aan. Ik leerde voor de toetsen, maakte af en toe wat opdrachten en dat was het. Iets waar ik nu in jaar drie met enige spijt op terugkijk. Ik lees nu meer  de boeken, bereid mij beter voor en zoek ook uit mijzelf dingen op. Ik zie dat ik daarin serieuzer ben geworden. Vooral nu de eindstreep steeds dichterbij komt en ik volgend jaar met voldoende kennis wil afstuderen. 

Vakken

De vakken die ik krijg op de opleiding zijn heel verschillend, mede omdat logopedie ontzettend breed is. Mijn interesse gaat uit naar de vakken die met volwassenen te maken hebben. Dit zijn niet altijd de meest makkelijke vakken, omdat veel volwassenproblematiek binnen de logopedie vaak met hersenletsel te maken heeft. Ik vind vakken over fonologie en fonetiek lastig, omdat ik dat minder boeiend vind, terwijl een ander zich door deze vakken heen danst. 

Huiswerk

Per jaar ziet een gemiddelde week er anders uit. In het eerste jaar heb je de meeste contacturen en in het laatste jaar de minste. Het huiswerk verschilt per vak. Voor sommige vakken moet je een verslag maken, waar ik thuis aan werk, bij andere vakken heb je bijvoorbeeld een casustoets waar je theorie voor moet leren. Hoeveel uur je bezig bent met huiswerk, ligt echt aan jezelf. Je kan het zo lang en zo kort maken als je zelf wil.

Stage

Momenteel loop ik stage op een SBO-school. Ondanks dat dit niet de doelgroep is die mij het meeste aanspreekt, heb ik het wel naar mijn zin. Naast dat ik individueel behandelingen geef, kom ik ook in de kleutergroep voor taalstimulering tijdens het spelen of voor een groepsles. Tijdens de groepsles leren de kinderen een gebaar en proeven ze wat. Het is altijd leuk om de reacties van kinderen te zien nadat ze de eerste hap hebben genomen.

Toekomst

Ik heb de ambitie om misschien nog een master te gaan doen. Als ik ben afgestudeerd ben ik nog jong en ligt de hele wereld nog voor me open. Ik ga sowieso een post-hbo cursus doen om mij meer te verdiepen in bepaalde onderwerpen, zoals eet- en drinkproblematiek bij kinderen om later als het kan op de neonatologie-afdeling te gaan werken.