Het persoonlijke leeravontuur van Elena van Marrum

Voor Elena van Marrum begon haar leeravontuur met een wens: lesgeven. Als voormalig tandartsassistent, was ze altijd al nieuwsgierig naar hoe het zou zijn om voor de klas te staan. Alleen zonder de juiste papieren was het lastig en voelde het meer als een verre droom. Het lot bracht haar in contact met iemand die haar passie deelde, en plotseling bevond ze zich in een gesprek over de Associate degree (AD) Educatief Professional Beroepsonderwijs.

Flexibiliteit en persoonlijke aandacht

Wat deze opleiding onderscheidt, is niet alleen de focus op pedagogiek en didactiek, maar ook de persoonlijke aandacht en de doorgroeimogelijkheden die vanaf het begin worden besproken. Elena benadrukt de flexibiliteit en de praktijkgerichte aanpak van de opleiding, waarbij ieders achtergrond en ervaring meetellen.

"Hier ben je geen nummertje," zegt Elena. "Je wordt gezien en gehoord, ongeacht waar je vandaan komt. De persoonlijke aandacht en het bespreken van doorgroeimogelijkheden vanaf dag één maken deze opleiding echt uniek."

Deeltijd studeren

Als moeder van twee kinderen en toegewijde docent Dienstverlening en Producten (DNP) op een middelbare school, erkent Elena de uitdagingen van deeltijd studeren. Ze beschrijft de studie als fijn en pittig tegelijk, vooral vanwege de tijdsintensiteit. Ze pleit voor een beter onderscheid tussen deeltijd- en voltijdstudenten, waarbij docenten meer betrokken zijn bij het werk op de werkvloer.

“Er zijn meerdere mensen die deze studie volgen en al jaren voor de klas staan en bekwaam zijn, maar desondanks moet er nog veel in verslaglegging vastgesteld worden. Het zou fijn zijn als docenten meer op de werkvloer met ons zouden meekijken.”

"Deeltijd studeren is pittig, maar voor een goed doel," zegt Elena met een glimlach. "Deze opleiding heeft me niet alleen een prachtige baan opgeleverd, maar ook het zelfvertrouwen om verder te gaan. Ik ben zo enthousiast geworden om weer aan het leren te zijn, dat ik zelfs zit te denken aan een masteropleiding in de toekomst!"

Overwinning

Elena deelt openhartig haar persoonlijke strijd met twijfels over haar accent en beheersing van het Nederlands. Ze zegt: "Ik heb altijd gezegd; ik kan geen docent worden omdat ik niet perfect Nederlands kan spreken." Haar overtuiging veranderde toen ze een collega met een accent uit de Achterhoek ontmoette. Realiserend dat diversiteit een kracht is, besloot ze zichzelf te accepteren en benadrukte: "Ik realiseerde me ineens dat docenten uit Nederland ook een accent kunnen hebben en dat dit helemaal niet uitmaakt. Ik ben gewoon zoals ik ben, punt uit. We leven in een multiculturele wereld; het hoeft geen drempel te zijn."

Elena ontdekte vooral dat haar accent geen belemmering hoefde te zijn, toen ze haar leerlingen vroeg of zij er last van hadden. “Niemand had er last van.” Ze herinnert zich hun woorden: "Ik ken mensen die hier 30 jaar wonen en die spreken lang niet zo goed Nederlands als u." Dit inzicht versterkte Elena's zelfvertrouwen en hielp haar om met trots haar eigenheid te omarmen. Ze concludeert: "Voor wie doe ik het? Voor de leerlingen. Als het hun niet uitmaakt, dan maakt het ook niet meer uit. Mijn accent doet er niet meer toe."