Iedereen is bereid om mij te helpen met mijn eenzijdige doofheid

Samantha van der Rijst volgt de Lerarenopleiding Basisonderwijs (Pabo) in Almere in deeltijd. Ze is eenzijdig doof en vertelt hoe het is om te studeren met een functiebeperking.

''Ik ben Samantha, ben sinds enkele weken 28, woon in Almere en studeer aan de pabo deeltijd van hogeschool Windesheim. Ik rond tegelijkertijd mijn voltijdopleiding af aan de HU: de Lerarenopleiding Nederlandse Gebarentaal. Daar ben ik bijna mee klaar. Ik ben eenzijdig doof en psychisch wat kwetsbaarder dan de gemiddelde mens. Dat heb ik gelukkig allemaal wel goed onder controle. Ik woon samen met mijn man, voor wie ik mantelzorger ben. Hij lijdt sinds enkele jaren aan een chronische ziekte waardoor hij veel minder energie heeft. Ik neem hem veel werk uit handen en dat doe ik met liefde. We houden van dieren en hebben een papegaai, vissen, een schildpad en zelfs garnalen. We hebben dus aardig wat beestjes.''

Studeren bij Windesheim

''De lijntjes zijn kort, ik krijg snel antwoord op vragen en de mensen staan voor je klaar. Bij de start merkte ik gelijk dat hogeschool Windesheim echt zijn best doet voor zijn studenten. Dat is echt niet overal zo. Dat was ook mijn motivatie om tijdens mijn studie aan de HU voorzitter te worden van het powerplatform voor mensen met een functiebeperking. Een clubje 'voor en door' zeg maar, waarmee we probeerden om het onderwijs te verbeteren en allerlei faciliteiten op orde te krijgen. Ik vind het belangrijk dat iedere student op zijn eigen manier zijn studie kan volgen, ook als dat om aanpassingen vraagt of eventueel thuisonderwijs. Daar zet ik me graag voor in.''

Ondersteuning bij Windesheim

''In het eerste jaar had ik wat problemen op mijn stageplek. In de onderbouw voelde ik me fijn, in de bovenbouw was dat niet zo. De samenwerking met de docent liep stroef en ik voelde me er niet op mijn plek. Windesheim heeft dat toen heel netjes opgelost door een andere stageplek te regelen. Binnen twee weken was het voor elkaar en ik was verbaasd over de snelheid. Daarna heb ik mijn probleem nog met de coördinator van de opleiding besproken. Er werd tijd voor me genomen en er werd naar me geluisterd. Op mijn nieuwe school had ik het direct naar mijn zin en voelde ik me goed. Ik heb daar zelfs nog een vervolgstage gedaan.''

Twee studies

''Toen ik zicht begon te krijgen op mijn afstuderen dacht ik: wat wil ik eigenlijk nog meer? Wil ik al het werkveld in, of is het beter me te verbreden om zo meer kans te maken op de arbeidsmarkt? Ik vind het onderwijs interessant en vooral het basisonderwijs trekt me. Dat is de reden dat ik besloot om me in te schrijven bij de pabo. Kinderen zijn spontaan en je weet nooit van tevoren wat er op een dag gaat gebeuren. Ik vind de ontwikkeling vanaf kleuterleeftijd heel interessant, hoe de kinderen heel die schoolcarrière doorlopen en leren omgaan met elkaar en met zichzelf. Daar wil ik graag deel van uitmaken.''

Sfeer op Windesheim

''De sfeer vind ik heel belangrijk. Ook de behulpzaamheid van mijn medestudenten speelt erg mee bij 'voel ik me thuis of niet'. Wat dat betreft voelde het vanaf het eerste moment warm en welkom. Mijn medestudenten zijn aardig, behulpzaam en met een paar heb ik echt een klik. We helpen elkaar als het nodig is en hebben samen ook veel lol. Dat is minstens zo belangrijk. Overdag zitten we vaak samen in de bieb om te studeren en aan het eind van de middag gaan we naar de derde verdieping in De Landdrost. Het is altijd leuk om daar aan te schuiven. Er zijn lange tafels waar studenten aan werken en waar ook docenten samen eten voor de lessen starten. De docenten zijn zichtbaar en benaderbaar. Je kunt nog even een snelle vraag stellen, ik vind dat prettig. Geen van hen kijkt vreemd op als ik vraag of ik hem of haar een microfoontje om mag hangen. Dat is dan verbonden met mijn hoortoestellen zodat ik het geluid rechtstreeks in mijn goede oor hoor.''

Tips

''Een coach of decaan kan je helpen. Aan het begin van mijn studie ben ik naar de decaan gegaan om mijn situatie uit te leggen, dat ik wel eens in een dipje zit en dat ik ook mantelzorger ben voor mijn man. Mochten er later problemen zijn, dan is het in ieder geval al bekend en makkelijker om een afspraak te maken. De drempel is dan lager en dat is belangrijk. Ik raad het andere studenten aan: als je denkt dat een situatie een negatieve invloed kan hebben: geef het door! Beter een keer te veel naar de decaan of coach, dan te weinig.''

Wil je na het lezen van dit verhaal meer weten over de voorzieningen en support die je kunt krijgen?

Meer over studeren met een functiebeperking